Bejbi Fejs je prvi pronađen raskomadan: Arkanovom tigru odsekli jezik jer je mnogo pričao! Legija ga šamarao
Snimci, fotografije i svedočenja o stravičnim ubistvima kriminalne grupe Veljka Belivuka uznemirili su javnost načinom na koji su se iživljavali nad svojim žrtvama.
Metode mučenja, međutim, nisu iskopirali samo iz popularnih serija o meksičkim narko-kartelima, nego i iz relanog života sa asfalta, kada su pronalaženi unakaženi leševi, sa mafijaškim porukama na telima.
Pre dve decenije, 4. juna 2001. godine, u slivniku Topčiderske reke, u beogradskom naselju Resnik, pronađeno je telo Zorana Ristovića Prike, pripadnika Arkanovih tigrova i Jedinice za specijalne operacije.
Njegov policijski dosije vođen je pod imenom „Bejbi fejs“, zbog mladolikog lica, koje je bilo u potpunoj suprotnosti sa njegovim mračnim karakterom nasilnog momka, bez ikakvih skrupula.
Obdukcijom nije utvrđen tačan uzrok smrti, ali je nedvosmisleno zaključeno da je ubijen i verovatno mučen.
Preko glave mu je bila zalepljena kesa, a oko nogu lepljiva traka.
Na glavi je otkrivena prostrelna rana od hica iz ručnog vatrenog oružja, kao i rana nanesena tupim predmetom.
Takođe, na prednjem delu tela su konstatovane brojne povrede, a najgore na šakama, koje su bile ogoljene do kostiju, dok su mu leđa bila potpuna izgorela.
Moguće je da su te povrede nanesene pre nego što je ubijen.
Izmasakrirani delovi Ristovićevog tela, sa odsečenim šakama obe ruke, i jezikom, kao jasnom porukom da je previše pričao, nađeni su spakovani u plastičnoj kesi.
Zoran Ristović Prika je rodom iz Like. Još kao dete je izgubio roditelje, a brigu o njemu preuzeli su baba i deda. Nikada se nije ženio, a kako se navodi u dosijeu pod imenom „Bejbi fejs“, prema ženama je bio izuzetno grub.
Za Priku se čulo kada ga je bivši ministar unutrašnjih poslova Mihajlović označio kao jednog od mogućih ubica Slavka Ćuruvije, a dovođen je i u vezi sa ubistvom Gorana Vukovića zvanog Majmuna, ubice Ljube Zemunca.
Prika je kao pratilac raznih glavešina iz Crvenih beretki često putovao po Krajini.
Poslednji put bio je u Kninu 1995, neposredno pred Oluju, sa Momirom Gavrilovićem, pripadnikom Državne bezbednosti MUP-a Srbije koji je ubijen posle razgovora sa savetnicima tadašnjeg predsednika SR Jugoslavije Vojislava Koštunice.
Ristović je nestao 9. maja 2001, kada su ga poslednji put videli prijatelji da u jednom kafiću u beogradskom naselju Čukarica priča sa izvesnim sedim čovekom.
Navodno se sa tim čovekom odvezao, a “porše” koji je Ristović vozio pronađen je u blizini kafića.
Brat i sestra Ristovića 21. avgusta 2006. dali su izjavu tužiocu da je njihov brat bio u sukobu sa Miloradom Ulemekom Legijom, koji mu je, navodno, udario šamar.
Naveli su da je u “crvenim beretkama” bio od njihovog osnivanja i da je bio u vrhu jedinice dok ju je neposredno vodio Frenko Simatović.
Ispričali su i da je Ristović, pre nego što je ubijen, mesec ili dva čuvao Momira Gavrilovića Gavru (43), funkcionera DB.
– To je izvesni Prika, koji je negde ubijen i nađen u nekom kanalu – izjavio je Mihajlović.
Navodno, ovu informaciju je dobio tek pred kraj svog ministarskog mandata, mada neki izvori tvrde da je policija odavno sumnjala da je Prika likvidirao Ćuruviju, ali da se Mihajlović plašio da u to niko neće poverovati, s obzirom na to da je i mogući ubica u međuvremenu likvidiran.
Zanimljivo je da je policija punih mesec dana krila da je pronašla telo bivšeg pripadnika JSO-a, koji je jedinicu napustio nekoliko meseci pre nego će biti ubijen.
Međutim, Prikino ime ne vezuje se samo za ubistvo Slavka Ćuruvije, već i za još nekoliko likvidacija u Beogradu.
Ristović je, kažu upućeni, bio u dobrim odnosima sa Momirom Gavrilovićem. Čak je jedno vreme bio Gavrilovićev telohranitelj i šofer.
Par meseci kasnije ubijen je i Gavrilović, radnik državne bezbednosti, koga je komandant SDG svojevremeno odlikovao činom pukovnika.